© Borgis - Postepy Fitoterapii 3, s. 208-209
Bogdan Kędzia
Nowości bibliograficzne
Summary
Key words:
Sylimaryna zabezpiecza skórę przed promieniowaniem UV
Couteau C., Cheignon C., Paparis E. i wsp.: Silymarin, a molecule of interest for topical photoprotection. Nat. Prod. Res. 2012,26(23), 2211-2214
Sylimaryna, flawonolignan występujący w owocu ostropestu plamistego (Silybum marianum L.) okazała się skuteczną substancją zabezpieczającą skórę przed promieniowaniem UV. Badania wykazały, że dodatek 10% sylimaryny do kremu w ponad 90% ochrania skórę przed szkodliwym działaniem promieniowania UVB (λ=315-280 nm) i promieniowaniem UVA (λ=400-315 nm). Jej działanie fotoochronne jeszcze bardziej wzrasta w obecności tlenku cynku i tlenku tytanu. Stwierdzono, że sylimaryna ma bardzo podobny czynnik ochraniający przed słońcem (SPF) jak cynamonian oktylometylu stosowany jako środek fotoochronny w Europie, przy czym jest w porównaniu do niego całkowicie pozbawiona działań ubocznych. Na tej podstawie autorzy uważają, że stanie się ona nowym, bezpiecznym środkiem fotoochronnym.
Możliwość wykorzystania wyciągu z szałwii w hiperlipidemii
Kianbakht S., Abasi B., Perham M. i wsp.: Antihyperlipidemic effects of Salvia officinalis L. leaf extract in patients with hyperlipidemia: A randomized double-blind placebo-controlled clinical trial. Phytother. Res. 2011, 28, 1849-1853.
Badaniami objęto 67 irańskich kobiet i mężczyzn w wieku 26-87 lat ze średnim indeksem masy ciała 29,3 kg/m2. Grupa badana (34 osoby) otrzymywała co 8 godz. kapsułkę zawierającą 500 mg suchego wyciągu etanolowego (8:2) z liści szałwii lekarskiej (Salvia officinalis L.) przez 2 mies. Grupa kontrolna (33 osoby) otrzymywała w tym czasie placebo. Po badaniach stwierdzono, że u osób otrzymujących wyciąg z szałwii zawartość cholesterolu całkowitego obniżyła się średnio o 19,6%, triglicerydów o 22,8%, frakcji VLDL cholesterolu o 13,3% i frakcji LDL cholesterolu o 19,7%. Natomiast frakcja HDL cholesterolu wzrosła w tym czasie średnio o 20,2%. U osób otrzymujących placebo obserwowano w tym czasie niekorzystne zmiany wymienionych parametrów w zakresie 2,7-8,1%. Otrzymane wyniki badań sugerują, że wyciąg etanolowy z liści szałwii może być skutecznym i bezpiecznym lekiem w hiperlipidemii.
Wyciąg z witanii ospałej hamuje tworzenie się włókien amyloidu β
Kumar S., Harris R.J., Seal C.J. i wsp.: An aqueous extract of Withania somnifera root inhibits amyloid β fibril formation in vitro. Phytother. Res. 2012, 26, 113-117.
Witania ospała (Withania somnifera L. Dynal) jest rośliną indyjską i znalazła zastosowanie w medycynie Ayurveda jako tonik poprawiający umysłową pracę mózgu. To skłoniło autorów do przebadania jej w kierunku przydatności w leczeniu choroby Alzheimera. Głównym czynnikiem sprawczym tej choroby jest tworzenie się w tkance mózgowej włókien amyloidu β o charakterze peptydowym. W badaniach in vitro użyto suchego wyciągu wodnego z korzeni witanii. Wyciąg otrzymano przez gotowanie surowca w wodzie destylowanej (1:50) przez 25 min, a następnie jego wysuszenie próżniowe. Do wyciągu w stężeniu od 6,25 do 50,0 μg/ml dodawano amyloidu β w stężeniu 50 μg/ml i po 24 godz. inkubacji w temp. 37°C określano ilościowo tworzenie się włókien tego peptydu na warstwie węglowej metodą fluorescencyjną. Stwierdzono, że pod wpływem wyciągu z witanii o stężeniu 50 μg/ml zahamowanie tworzenia się włókien amyloidu β wynosiło 50%. Na tej podstawie autorzy przypuszczają, że wyciąg wodny z witanii ospałej może powodować hamowanie tworzenia się tego peptydu w tkance mózgowej osób cierpiących na chorobę Alzheimera i opóźniać jej rozwój neurodegeneracyjny.
Resweratrol pomocny w leczeniu zakażeń okołozębowych
O’Connor D.J., Wong R.W.K., Rabie A.B.M.: Resveratrol inhibits periodontal pathogens in vitro. Phytother. Res. 2011, 25, 1727-1731.
Zakażenia okołozębowe, zwane inaczej chorobą okołozębową lub parodontozą, wywołują głównie beztlenowe pałeczki Gram-ujemne Actinobacillus actinomycetemcomitans i Porphyromonas gingivalis, często oporne na powszechnie stosowane antybiotyki. Autorzy niniejszej pracy wykazali, że są one wysoce wrażliwe na działanie resweratrolu, stylbenu występującego, m.in. w owocach winogron i morwy. Okazało się, że resweratrol hamował wzrost wymienionych drobnoustrojów w warunkach in vitro w stężeniu 1,28 μg/ml. Stwarza to możliwość zastosowania resweratrolu w praktyce do leczenia zakażeń okołozębowych wywołanych przez A. actinomycemcomitans i P. gingivalis.
Wybór i opracowanie
Prof. dr hab. Bogdan Kędzia
Piśmiennictwo
otrzymano/received: 0000-00-00
zaakceptowano/accepted: 0000-00-00
Adres/address: