© Borgis - Postepy Fitoterapii 3, s. 159-162
*Anna Kędzia1, Marta Ziółkowska-Klinkosz1, Łukasz Lassmann2, Adam Włodarkiewicz3, Aida Kusiak4, Barbara Kochańska5
Wrażliwość na olejek tymiankowy (Oleum Thymi) bakterii mikroaerofilnych wyizolowanych z zakażeń jamy ustnej
The susceptibility of microaerophilic bacteria to thyme oil (Oleum Thymi) isolated from infection of oral cavity
1Zakład Mikrobiologii Jamy Ustnej, Katedra Mikrobiologii, Gdański Uniwersytet Medyczny
Kierownik Zakładu i Katedry: dr hab. Anna Kędzia, prof. nadzw.
2Praktyka Prywatna, Gdańsk
3Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowej, Twarzowej i Stomatologicznej, Gdański Uniwersytet Medyczny
Kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. Adam Włodarkiewicz
4Katedra i Zakład Periodontologii i Chorób Błony Śluzowej Jamy Ustnej, Gdański Uniwersytet Medyczny
Kierownik Katedry i Zakładu: dr hab. Aida Kusiak, prof. nadzw.
5Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej, Gdański Uniwersytet Medyczny
Kierownik Katedry i Zakładu: dr hab. Barbara Kochańska, prof. nadzw.
Summary
Thyme (Thymus vulgaris L.), a member of the family Lamiaceae, is widely used in the folk medicine. Thyme and essential oil possess antitussive, expectorant, antispasmatic, sedative, appetite stimulant, carminative, anthelminthic, diuretic and antimicrobial properties. The major components of essential oil are: thymol (18-80%) and carvacrol (1-20%). The thyme oil contain a variety of volatile molecules, such as: α- and β-pinene, α- and γ-terpinene, p-cymene, myrcene, limonene, 1,8-cineole, β-caryophyllene, Δ-kadinene, β-bourbonene, linalool, linalool acetate, borneol, bornyl acetate and α-terpineol. Further more the oil from thyme contained tannins, acids (e.g. caffeic acid) and flavonoids. The antimicrobial efficacy of thyme oil and its compounds has been known for several years, and many studies have demonstrated activity against bacteria, viruses, fungi, and protozoa. The aim of this work was to investigate the antimicrobial activity of thyme oil, against microaerophilic bacteria isolated from infections of oral cavity. A total 44 strains of bacteria isolated from patients and 3 reference strains were tested. The antimicrobial activities was evaluated against following genus of bacteria: Aggregatibacter actinomycetemcomitans (17 strains), Campylobacter sputorum (7), Eikenella corrodens (13), Wolinella gracilis (4), Rothia dentocariosa (3) and reference strains from genus: Bacteroides fragilis ATCC 25285, Fusobacterium nucleatum ATCC 25586 i Propionibacterium acnes ATCC 11827.The susceptibility of bacteria was determined by means of plate dilution technique in Brucella agar supplemented with 5% sheep blood. The inoculum of 105 CFU/spot was applied to agar plates with Steers replicator. Incubation was performed in anaerobic jars (microaerophilic conditions and anaerobic conditions for references strains) at 37°C for 48 hrs. The MIC was defined as the lowest concentrations of essential oil that inhibited growth of tested bacteria. The data showed that the most susceptible to the thyme oil was Gram-positive rods from genus Rothia dentocariosa (MIC in ranges ≤62-500 μg/ml) and Gram-negative rods from genus Aggregatibacter actinomycetemcomitans (MIC ≤62-500 μg/ml for 88% strains). The strains of Wolinella gracilis and Campylobacter sputorum were less sensitive to the essential oil. The 57% rods from genus Campylobacter sputorum were inhibited by ≤62-250 μg/ml. But 75% strains from genus Wolinella gracilis were sensitive to concentrations from 250 to 500 μg/ml. The Gram-negative rods from genus Eikenella corrodens were the lowest sensitive to thyme oil. The growth of 39% of strains were inhibited by concentrations ≤62-250 μg/ml, but the growth 61% of strains was inhibited in concentrations 1000-≥4000 μg/ml. The Gram-positive microaerophilic bacteria were more sensitive to thyme oil than Gram-negative.
Key words: microaerophilic bacteria, thyme oil, infections, susceptibility, mic
Tymianek pospolity, zwany też właściwym (Thymus vulgaris L.) z rodziny wargowych (Lamiaceae) pochodzi z krajów śródziemnomorskich. Tymianek w j. angielskim zwany jest thyme, common thyme i garden thyme; w j. francuskim – thym vulgaire; w j. niemieckim – Garten Thymian i Echter Thymian; w j. włoskim – timo maggiore; w j. hiszpańskim – tomillo; w j. szwedzkim – kryoldtimjan, a w j. arabskim – zaatar i zaitra.
Tymianek jest rośliną wieloletnią, osiągającą wysokość 20-30 cm. Wytwarza lancetowate krótkoogonkowe liście i drobne różowoliliowe kwiatki usytuowane w kątach liści. Roślina wydziela przyjemny, aromatyczny zapach. Ma korzenny, gorzkawy smak. Z Egiptu do Europy tymianek został przywieziony w XI w. przez mnichów benedyktyńskich. Tymianek pospolity rośnie na leśnych polanach i miedzach, w miejscach dobrze nasłonecznionych i suchych. W Polsce jest też uprawiany. Można go również hodować w warunkach doniczkowych. Ziele tymianku wykazuje szereg właściwości terapeutycznych (1). W lecznictwie często jest wykorzystywane jako środek wykrztuśny (1-4). Stwierdzono, że pobudza wydzielanie śluzu i ruch rzęsek nabłonka górnych dróg oddechowych. Przyczynia się do rozrzedzania zalegającej wydzieliny i ułatwia jej odkrztuszanie. Ponadto łagodzi napady kaszlu. Ma też działanie spazmolityczne. Obecne w tymianku pospolitym związki gorzkie pobudzają wydzielanie soku żołądkowego, przyspieszają trawienie i ułatwiają przyswajanie pokarmów. Ponadto tymianek wykazuje też działanie wiatropędne, żółciopędne, przeciwrobacze, uspokajające i diuretyczne (1, 5). Badania wykazały też korzystne działanie olejku tymiankowego na gojenie ran po oparzeniach (6). Ziele tymianku jest często wykorzystywane jako przyprawa do mięs, zup, sosów i sałatek warzywnych. Jest składnikiem różnych mieszanek ziołowych przyprawowych, w tym „ziół prowansalskich” (1).
Preparaty zawierające zarówno wyciągi z ziela tymianku, jak i olejek tymiankowy, znalazły zastosowanie w profilaktyce i terapii zakażeń jamy ustnej. Przykładem są preparaty, tj. Dentosept, Dentosept A, Salviasept, Mucosit i Thymsal spray. Olejek tymiankowy jest dodawany do preparatów stosowanych w codziennej higienie jamy ustnej, w tym do płynów do płukań i past do szczotkowania zębów. Jest też wykorzystywany do produkcji kosmetyków.
Najważniejszym składnikiem ziela tymianku jest olejek eteryczny, którego zawartość wynosi od 0,5 do 2,5%. Głównymi jego składnikami są: tymol (18-80%) oraz karwakrol (1-20%) (1,7-10). Olejek zawiera też szereg innych związków, w tym m.in. α- i β-pinen, α- i γ-terpinen, p-cymen, myrcen, limonen, 1,8-cyneol, β-kariofylen, Δ-kadinen, β-burbonen, linalol, octan linalolu, borneol, octan borneolu i α-terpineol (1, 7-12). Wśród składników ziela są także obecne garbniki, kwasy (kawowy, chlorogenowy, ferulowy, ursolowy) oraz flawonoidy (pochodne kemferolu, luteoliny i apigeniny) (13). W licznych doświadczeniach wykazano, że wyciągi z ziela tymianku, olejek tymiankowy i niektóre jego składniki działają przeciwdrobnoustrojowo (1, 5, 8, 9, 11-27). W badaniach przeprowadzonych przez Sartoratto i wsp. (11) Gram-dodatnie ziarniaki z gatunku Staphylococcus aureus, Enterococcus faecium i Micrococcus luteus były wrażliwe na olejek tymiankowy w zakresie 150->2000 μg/ml, a Gram-ujemne pałeczki z gatunku Salmonella choleresuis na stężenie 60 μg/ml. Skrinjar i wsp. (22) wykazali wrażliwość innych Gram-ujemnych pałeczek, w tym Enterobacter cloacae (MIC = 600 μg/ml), Pseudomonas fluorescens i P. putida (2000 μg/ml) i Listeria monocytogenes (200 μg/ml).
W doświadczeniach Di Pasqua i wsp. (16) olejek tymiankowy był aktywny wobec Gram-dodatnich bakterii, w tym Staphylococcus aureus i Listeria monocytogenes w zakresie stężeń 1000-1700 μg/ml, a szczepów Lactobacillus plantarum, L. delbrueckii i Lactococcus garvieae w stężeniach wynoszących >10000 μg/ml. W tych badaniach Gram-ujemne pałeczki z gatunku Escherichia coli, Salmonella typhimurium oraz z rodzaju Pseudomonas były wrażliwe w zakresie stężeń od 300 do 1500 μg/ml. Podobne stężenia olejku tymiankowego (200-1400 μg/ml) hamowały wzrost szczepów z rodzajów Lactobacillus, Bacillus, Bifidobacterium i Clostridium w doświadczeniach, które przeprowadzili Ferrini i wsp. (28). W kolejnych badaniach (27) szczepy gronkowców i enterokoków były wrażliwe w zakresie stężeń wynoszących 120-2000 μg/ml, a szczepy pałeczek z rodzajów: Acinetobacter, Escherichia, Klebsiella, Citrobacter, Serratia, Pseudomonas i Salmonella na stężenia wynoszące od 500 do ≥4000 μg/ml. Podobną wrażliwością na olejek tymiankowy charakteryzowały się bakterie beztlenowe (MIC w zakresie 60-2000 μg/ml) (26). Z przedstawionych danych wynika, że większość przeprowadzonych badań dotyczy wrażliwości na olejek tymiankowy bakterii tlenowych, a tylko sporadycznie bakterii beztlenowych. Brakuje danych nt. aktywności tego olejku wobec bakterii mikroaerofilnych.
Cel pracy
Celem pracy była ocena wrażliwości na olejek tymiankowy bakterii mikroaerofilnych, które często uczestniczą w zakażeniach w obrębie jamy ustnej.
Materiał i metody badań
Bakterie mikroaerofilne wykorzystane do badań zostały wyhodowane z materiałów pobranych z kieszonek patologicznych i z zakażeń błony śluzowej jamy ustnej. Ocenie wrażliwości na olejek tymiankowy poddano 44 szczepy z gatunku: Aggregatibacter actinomycetemcomitans (17 szczepów), Campylobacter sputorum (7), Eikenella corrodens (13), Wolinella gracilis (4), Rothia dentocariosa (3) oraz 3 szczepy wzorcowe z gatunków Bacteroides fragilis ATCC 25285, Fusobacterium nucleatum ATCC 12585 i Propionibacterium acnes ATCC 11827. Badanie wrażliwości (MIC) na olejek tymiankowy (firmy Semifarm) wymienionych bakterii przeprowadzono metodą seryjnych rozcieńczeń w agarze Brucella z dodatkiem 5% krwi baraniej. Olejek tymiankowy (100 mg) rozcieńczono w 1 ml DMSO (Serva). Dalsze rozcieńczenia były wykonywane w jałowej wodzie destylowanej w celu uzyskania następujących stężeń: 4000, 2000, 1000, 500, 250, 125 i 62 μg/ml. Zawiesinę zawierającą 105 CFU/kroplę nanoszono na powierzchnię agaru aparatem Steersa. Podłoża nie zawierające olejku były traktowane jako kontrola wzrostu szczepów badanych bakterii. Inkubację podłoży zawierających olejek i kontrolnych prowadzono w warunkach mikroaerofilnych, w anaerostatach zawierających CampyPak (BBL) a szczepów wzorcowych w warunkach beztlenowych, w temp. 37°C przez 48 godz. Za MIC uznano takie najmniejsze stężenie olejku tymiankowego, które całkowicie hamowało wzrost ocenianych bakterii.
Wyniki i ich omówienie
Uzyskane wyniki badań wrażliwości na olejek tymiankowy szczepów bakterii mikroaerofilnych wyizolowanych z zakażeń zostały zebrane w tabeli 1, a szczepów wzorcowych w tabeli 2. Największą aktywność olejek tymiankowy wykazał wobec Gram-dodatnich pałeczek z gatunku Rothia dentocariosa. Wszystkie szczepy były wrażliwe w zakresie stężeń 62-500 μg/ml. Wysoką wrażliwość wykazały też szczepy Gram-ujemnych pałeczek z gatunku Aggregatibacter actinomycetemcomitans. Na niskie stężenia olejku (MIC w zakresie ≤ 62-500 μg/ml) było wrażliwych 88% testowanych szczepów. Wzrost pozostałych szczepów tego gatunku hamowało stężenie olejku wynoszące 1000 μg/ml. Kolejne pałeczki należące do gatunku Wolinella gracilis były nieznacznie mniej wrażliwe na olejek tymiankowy.
Tabela 1. Wrażliwość na olejek tymiankowy bakterii mikroaerofilnych.
| Bakterie mikroaerofilne | Liczba szczepów | Najmniejsze stężenie hamujące (MIC) w μg/ml |
| ≤ 4000 | 2000 | 1000 | 500 | 250 | 125 | ≤62 |
| Aggregatibacter actinomycetemcomitans | 17 | | | 2 | 4 | 5 | 1 | 5 |
| Campylobacter sputorum | 7 | 2 | 1 | | | 1 | 1 | 2 |
| Eikenella corrodens | 13 | 2 | 3 | 3 | | 1 | 1 | 3 |
| Wolinella gracilis | 4 | 1 | | | 1 | 2 | | |
| Rothia dentocariosa | 3 | | | | 1 | 1 | | 1 |
| Bakterie mikroaerofilne łącznie | 44 | 5 | 4 | 5 | 6 | | 3 | |
Tabela 2. Wrażliwość na olejek tymiankowy szczepów wzorcowych bakterii.
| Bakterie mikroaerofilne | Liczba szczepów | Najmniejsze stężenie hamujące (MIC) w μg/ml |
| ≤ 4000 | 2000 | 1000 | 500 | 250 | 125 | ≤62 |
| Bacteroides fragilis ATCC 25285 | 1 | 1 | | | | | | |
| Fusobacterium nucleatum ATCC 25585 | 1 | | 1 | | | | | |
| Propionibacterium acnes ATCC 11827 | 1 | | | 1 | | | | |
W niskich stężeniach w zakresie 250-500 μg/ml olejek hamował wzrost 75% badanych szczepów. Jeszcze niższą wrażliwością charakteryzowały się Gram-ujemne pałeczki z gatunku Campylobacter sputorum. Wzrost 57% szczepów był hamowany w stężeniach wynoszących ≤62-250 μg/ml. Jednak pozostałe szczepy tego gatunku wymagały do zahamowania wzrostu użycia wyższych stężeń olejku w zakresie 2000-4000 μg/ml. Najniższą wrażliwość wykazały pałeczki z gatunku Eikenella corrodens. Niskie stężenia (MIC ≤62-250 μg/ml) hamowały wzrost 39% szczepów. Natomiast większość badanych szczepów tego gatunku (61%) było wrażliwych w zakresie stężeń wynoszących od 1000 do 4000 μg/ml i wyższych.
Warto zaznaczyć, że oceniane w tych badaniach Gram-ujemne pałeczki okazały się mniej wrażliwe (MIC ≤62-≥4000 μg/ml) niż Gram-dodatnie pałeczki (MIC ≤62-500 μg/ml). We wcześniejszych badaniach dotyczących wrażliwości bakterii beztlenowych na olejek tymiankowy, także Gram-dodatnie bakterie były nieznacznie bardziej wrażliwe w porównaniu z Gram-ujemnymi bakteriami (50% i 48% szczepów) (26). Natomiast oceniane bakterie tlenowe wykazały znaczną różnicę we wrażliwości na olejek, który w zakresie niskich stężeń (≤120-500 μg/ml) hamował wzrost 75% Gram-dodatnich bakterii, a jedynie 21% szczepów Gram-ujemnych pałeczek (27). Inni badacze również potwierdzają większą wrażliwość testowanych Gram-dodatnich bakterii w porównaniu z Gram-ujemnymi (5, 12, 14, 22, 23). Należy też podkreślić, że tymol, główny składnik olejku, wykazuje aktywność porównywalną do fenolu, ale różni się od niego znacznie niższą toksycznością (29-31). W badaniach in vitro stwierdzono też, że tymol w stężeniach od 4 do 10 razy niższych od chlorheksydyny hamuje powstawanie biofilmu tworzonego przez bakterie jamy ustnej (32).
Wnioski
1. Olejek tymiankowy charakteryzował się znaczną aktywnością wobec testowanych bakterii mikroaerofilnych.
2. Największą wrażliwość na działanie olejku wykazały Gram-dodatnie pałeczki z gatunku Rothia dentocariosa.
3. Olejek tymiankowy okazał się najmniej aktywny wobec szczepów Gram-ujemnych pałeczek z gatunku Eikenella corrodens.
4. Gram-dodatnie bakterie mikroaerofilne wykazały wyższą wrażliwość na testowany olejek niż Gram--ujemne pałeczki.
Piśmiennictwo
1. Imelouane B, Amhamdi H, Wathelet JP i wsp. Chemical composition and antimicrobial activity of essential oils of thyme (Thymus vulgaris) from Eastern Morocco. Int J Agric Biol 2009; 11(2):205-8. 2. Ożarowski A. Ziołolecznictwo. PZWL, Warszawa 1976. 3. Sienkiewicz M, Denys A. Działanie terapeutyczne olejków eterycznych. Acta Clin Morph 2008; 1:34-41. 4. Lutomski J, Alkiewicz J. Leki roślinne w profilaktyce i terapii. PZWL, Warszawa. 1993. 5. Al-Saimary IE, Bakr SS, Khudaier BY. Efficacy of antibacterial agents extracted from Thymus vulgaris L. (Lamiaceae). Int J Nutr Well 2007; 4(1):1-5. 6. Nurcan D, Narin L, Irfan O i wsp. Role of Thymus oil in burn wound healing. J Burn Care Rehab 2003; 24(6):395-399. 7. Eteghad SS, Mirzaei H, Pour SF. Inhibitory effects of endemic Thymus vulgaris and Mentha piperita essential oils on Escherichia coli 0157:H7. Res J Biol Sci 2009; 4(3):340-4. 8. Klaric MS, Kosalec J, Mastelic J i wsp. Antifungal activity of thyme (Thymus vulgaris L.) essential oil and thymol against moulds from damp dwellings. Lett Appl Microbiol 2007; 44:36-44. 9. Sokovic MD, Vukojevic J, Marin PD i wsp. Chemical composition of essential oils of Thymus and Mentha species and their antifungal activities. Molecules 2009; 14:238-49. 10. Kowalski R, Wawrzykowski J. Essential oils analysis in dried materials and granulates obtained from Thymus vulgaris L., Salvia officinalis L., Mentha piperita L. and Chamomilla recutita. Flavour Frag J 2009; 24:31-5. 11. Sartoratto A, Machado ALM, Dalamelina i wsp. Composition and antimicrobial activity of essential oils from aromatic plants used in Brazil. Braz J Microbiol 2004; 36:275-89. 12. Inouye S, Takizawa T, Yamaguchi H. Antibacterial activity of essential oils and their major constituents against respiratory tract pathogens by gaseous contact. J Antimicrob Chemother 2001; 47:565-73. 13. Cowan MM. Plant products as antimicrobial agents. Clin Microbiol Rev 1999; 12(4):564-82. 14. Mohsenzadeh M. Evaluation of antibacterial activity of selected Iranian essential oils against Staphylococcus aureus and Escherichia coli in nutrient broth medium. Pak J Biol Sci 2007; 10(20):3693-7. 15. Fan M, Chen J. Studies on antimicrobial activity of extracts from thyme. Wei Sheng Xue Bao 2001; 41(4):499-04.16. Di Pasqua R, De Feo V, Villani F i wsp. In vitro antimicrobial activity of essential oils from Mediterranean Apiaceae, Verbenaceae and Lamiaceae against foodborne pathogens and spoilage bacteria. Ann Microbiol 2005; 55(2):139-43. 17. Reichling J, Schnitzler P, Suschke U i wsp. Essential oils of aromatic plants with antibacterial, antifungal, antiviral, and cytotoxic properties ?– an overview. Forch Komplementmed 2009; 16:79-90. 18. Morris JA, Khettry EW. Antimicrobial activity of aroma chemicals and essential oils. J Am Oil Chem Soc 1979; 56:595-603. 19. Inouye S, Yamaguchi H, Takizava T. Screening of the antibacterial effects of a variety of essential oils on respiratory tract pathogens, using a modified dilution assay method. J Infect Chemother 2001; 7:251-54. 20. Franz C, Baser KHC, Windisch W. Essential oils and aromatic plants in animal feeding – a European perspective. A review. Flavour Fragr J 2010; 25:327-40. 21. Zu Y, Yu H, Liang L i wsp. Activities of ten essential oils towards Propionibacterium acnes and PC-3, A-549 and MCF-7 cancer cells. Molecules 2010; 15:3200-10. 22. Skrinjar MM, Nemet NT. Antimicrobial effects of spice and herbs essential oils. APTEFF 2009; 40:195-209. 23. Thuille N, Fille M, Nagl M. Bactericidal activity of herbal extracts. Int J Hyg Environ Health 2003; 206:217-21. 24. Kalemba D, Kunicka A. Antibacterial and antifungal properties of essential oils. Curr Med Chem 2003; 10:813-29. 25. Maruzzella JC, Sicurella NA. Antibacterial activity of essential oil vapors. J Am Pharm Assoc 1960; 49:692-94. 26. Kędzia A. Ocena wrażliwości bakterii beztlenowych na olejek tymiankowy. Post Fitoter 2006; 3:131-5. 27. Kędzia A, Dera-Tomaszewska B, Ziółkowska-Klinkosz M. i wsp. Aktywność olejku tymiankowego (Oleum Thymi) wobec bakterii tlenowych. Post Fitoter 2012; 2:67-71. 28. Ferrini AM, Mannoni V, Hodzic S i wsp. Antimicrobial activity of bergamot oil in relation to chemical composition and different origin. Riv Ital EPPOS, 8 (Spec Num) 1998; 140-50. 29. Cosentino S, Tuberoso CI, Pisano B i wsp. In vitro antimicrobial activity and chemical composition of Sardinian Thymus essential oils. Lett Appl Microbiol 1999; 29(2):130-5. 30. Dorman HJ, Deans SG. Antimicrobial agents from plants: antibacterial activity of plants volatile oils. J Appl Microbiol 2000; 88(2):309-16. 31. Marino M, Besani C, Comi G. Antimicrobial activity of the essential oils of Thymus vulgaris L. measured using a bioimpedometric method. J Food Prot 1999; 62(9):1117-23. 32. Filoche SK, Soma K, Sissons CH. Antimicrobial effects of essential oils in combination with chlorhexidine digluconate. Oral Microbiol Immun 2005; 20(4):221-5.
otrzymano/received: 2013-06-19
zaakceptowano/accepted: 2013-07-12
Adres/address:
*dr hab. Anna Kędzia, prof. nadzw.
Zakład Mikrobiologii Jamy Ustnej, Katedra Mikrobiologii Gdański Uniwersytet Medyczny
ul. Do Studzienki 38, 80-227 Gdańsk
tel.: +48 (58) 349-21-85
e-mail: zmju@amg.gda.pl
