© Borgis - Postepy Fitoterapii 3, s. 139-145
*Monika Sienkiewicz, Małgorzata Wasiela
Aktywność olejków tymiankowego i lawendowego wobec opornych na antybiotyki szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa
Activity of thyme and lavender essential oils against antibiotic resistant clinical bacterial strains of Pseudomonas aeruginosa
Zakład Mikrobiologii Lekarskiej i Sanitarnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Kierownik Zakładu: dr hab. n. med. Małgorzata Wasiela
Summary
Essential oils and their volatile constituents are used widely to prevent and treat human disease. The possible role and mode of action of these natural products is discussed with regard to the prevention and treatment of cancer, cardiovascular diseases including atherosclerosis and thrombosis. Various essential oils produce pharmacological effects, demonstrating antibacterial, antiviral, antifungal and antioxidant properties.
The antibacterial activity of oils was tested against clinical bacterial strains of Pseudomonas aeruginosa. The agar dilution method was used for microbial growth inhibition at various concentrations of the oils from Thymus vulgaris and Lavandula angustifolia. Susceptibility testing to antibiotics and chemotherapeutics was carried out using disc-diffusion method. 30 strains of P. aeruginosa isolated from patients with infections of oral cavity, respiratory, digestive system and skin were investigated.
The results of experiments showed that the Thyme oil exhibited an extremely strong activity against all of the clinical strains. Lavender oil has been less activity against clinical strains of P. aeruginosa.
Thyme oil demonstrated a very good efficacy against antibiotics resistant strains of tested bacteria. Essential oils are to be an excellent alternative for synthetic preparations and that is reason for an extensive assessment of their antimicrobial activity.
Key words: antibacterial activity, thyme oil, lavender oil, antibiotic resistant strains, pseudomonas aeruginosa
Wstęp
Ze względu na problem wzrostu oporności drobnoustrojów na antybiotyki i chemioterapeutyki stosowane powszechnie w praktyce klinicznej, olejki eteryczne coraz częściej są obiektem zainteresowania, jako alternatywa w zwalczaniu groźnych bakterii patogennych dla człowieka.
Do grupy najsilniej działających olejków eterycznych należy olejek tymiankowy (Thymus vulgaris L.). Składniki olejku mają działanie wykrztuśne, pobudzają wydzielanie śluzu przez błonę śluzową układu oddechowego i wzmagają ruchy nabłonka rzęskowego (1). Inhalacje z olejku tymiankowego stosowane są w leczeniu uporczywych zakażeń dróg oddechowych. Wykazuje on udokumentowane działanie hamujące wzrost w warunkach in vitro, m.in. Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, Klebsiella pneumoniae, Mycobacterium smegmatis. Stwierdzono również, że podobne działanie terapeutyczne wykazują olejki lebiodkowy (Origanum vulgare L.) i cząbrowy (Satureja hortensis L.), także zawierające tymol i karwakrol w różnych proporcjach (2). Z danych piśmiennictwa wynika, że olejki lebiodkowy i cząbrowy wykazują wysoką aktywność wobec opornych na antybiotyki szczepów klinicznych z gatunków: Acinetobacter baumannii, Escherichia coli, Enterococcus faecalis, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa i Staphylococcus aureus opornych na metycylinę (MRSA) pochodzących z różnych materiałów klinicznych (3, 4). W badaniach własnych stwierdzono wysoką wrażliwość opornych szczepów klinicznych Acinetobacter baumannii na olejek tymiankowy (5).
Olejek lawendowy należy również do silnych antyseptyków. Stosowany jest w chorobach zakaźnych jamy ustnej, gardła, górnych dróg oddechowych i płuc, a także w dermatologii do leczenia trudno gojących się ran, owrzodzeń i oparzeń. Głównym składnikiem olejku są linalol i octan linalilu (6). Olejek lawendowy (Lavandula angustifolia Mill.) wykazuje silne właściwości bakteriobójcze wobec Staphylococcus aureus MRSA, a także bakterii z rodzaju Enterococcus sp. opornych na wankomycynę (VRE) (7). Zgodnie z piśmiennictwem olejek ten okazał się pomocny w zwalczaniu zakażeń układu oddechowego wywołanych przez oporne na erytromycynę, amoksycylinę i cefalotynę szczepy Haemophilus influenzae (8). Z kolei olejek pozyskany z Lavandula heterophylla Avonview wykazuje działanie hamujące wzrost: Streptococcus pyogenes, Enterobacter aerogenes, Staphylococcus aureus MRSA, Pseudomonas aeruginosa, Citrobacter freundii, Proteus vulgaris, Escherichia coli VRE, Shigella sonnei i Propionibacterium acnes (7, 9).
Bakterie z rodzaju Pseudomonas wraz z innymi rodzajami, takimi jak Burkholderia, Stenotrophomonas, Acinetobacter, Flavobacterium i Alcaligenes, należą do niefermentujących Gram-ujemnych pałeczek biorących znaczący udział w zakażeniach szpitalnych i zaliczane są do tzw. alert patogenów. Ogromną rolę w rozprzestrzenianiu się tych bakterii w środowisku szpitalnym odgrywają sprzęt i aparatura (wenflony, cewniki urologiczne, dreny, nebulizatory, nawilżacze), a także przeprowadzane zabiegi, takie jak kolonostomia, intubacja, tracheostomia, dializa. Niebezpieczeństwo zakażenia niosą z sobą również zanieczyszczone płyny infuzyjne, krople do stosowania w okulistyce, a także woda pitna i produkty żywnościowe. Pałeczki Gram-ujemne niefermentujące wywołują zakażenia dróg moczowych, zapalenie płuc, nosogardzieli, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych po zabiegach neurochirurgicznych, zakażenia narządu wzroku.
Drobnoustroje z rodzaju Pseudomonas sp. wytwarzają β-laktamazy o poszerzonym spektrum, kodowane przez geny chromosomalne. Wyposażone są w szereg mechanizmów oporności na antybiotyki β-laktamowe, w tym również oporne są na tzw. penicyliny pseudomonasowe (ureidopenicyliny) i cefalosporyny (ceftazydym i cefoperazon). Cefalosporyny I i II generacji są również nieaktywne wobec pałeczek z rodzaju Pseudomonas sp. Z zakażeń szpitalnych wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa coraz częściej izolowane są szczepy wytwarzające metalo--β-laktamazy (Zn-β-laktamazy) odpowiedzialne za oporność na karbapenemy. W ostatnim okresie notuje się spadek wrażliwości szczepów Pseudomonas aeruginosa na antybiotyki z grupy chinolonów, zwłaszcza na norfloksacynę. Jest to spowodowane szerszym wprowadzeniem ich do leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego (10-14).
Ze względu na problem pojawiania się wieloopornych na antybiotyki szczepów klinicznych z gatunku Pseudomonas aeruginosa, będących przyczyną groźnych zakażeń szpitalnych, podjęcie tematu działania przeciwbakteryjnego olejków eterycznych wobec tych bakterii jest w pełni uzasadnione, a otrzymane wyniki mogą okazać się cenną wskazówką dla klinicystów.
Celem niniejszej pracy było zbadanie właściwości przeciwbakteryjnych olejku tymiankowego i olejku lawendowego otrzymanych z tymianku pospolitego (Thymus vulgaris L.) i lawendy wąskolistnej (Lavandula angustifolia Mill.) wobec szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa.
Materiały i metody
Szczepy bakteryjne
Badania prowadzono na szczepach bakteryjnych należących do gatunku Pseudomonas aeruginosa (pałeczki ropy błękitnej) pochodzących z różnych materiałów klinicznych pobranych od pacjentów leczonych na oddziałach: laryngologii, chorób wewnętrznych, chirurgii i intensywnej opieki medycznej. Szczepy wyizolowano w pracowniach mikrobiologicznych Wojewódzkiego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej Centrum Leczenia Chorób Płuc i Rehabilitacji w Łodzi oraz Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 2 w Łodzi.
Układem kontrolnym był szczep wzorcowy Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 pochodzący z kolekcji Zakładu Mikrobiologii Lekarskiej i Sanitarnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
Antybiotyki i chemioterapeutyki (Becton Dickinson)
Do określania wrażliwości szczepów bakteryjnych metodą dyfuzyjno-krążkową użyto następujących antybiotyków: MZ – mezlocylina, PIP – piperacylina, CAZ – ceftazydym, GM – gentamycyna, NN – tobramycyna, AmC – amoksycylina/kwas klawulonowy, TZP – piperacylina/tazobactam, CTX – cefotaksym, ATM – aztreonam, IPM – imipenem, MEM – meropenem, NET – netilmycyna, CIP – ciprofloksacyna, SXT – trimetoprim/sulfametaksazol, C – chloramphenikol, CL – kolistyna.
Przygotowanie zawiesin drobnoustrojów używanych do określania wrażliwości na olejki eteryczne i antybiotyki
Szczep wzorcowy (P. aeruginosa ATCC 27853) i szczepy kliniczne badanych drobnoustrojów posiewano na stałe podłoża agarowe Columbia Agar i inkubowano 48 godz. w temperaturze 37°C w warunkach tlenowych. Sporządzano zawiesinę bakterii o gęstości optycznej 0,5 w skali Mc Farlanda. Używano densytometru firmy bioMerieux.
Analiza olejków eterycznych
W badaniach stosowano olejki eteryczne zakupione w firmie Pollena-Aroma, olejek tymiankowy pozyskany z ziela tymianku pospolitego – Thymus vulgaris L. i olejek lawendowy otrzymany z ziela lawendy wąskolistnej – Lavandulae angustifolia Mill. (syn. L. officinalis Chaix., L. vera DC). Skład olejków oznaczano metodą chromatografii gazowej sprzężonej ze spektometrią masową (GC-FID-MS). Używano aparatu Trace GC Ultra (Thermo Electron Corporation) z dozownikiem SSL, detektorem masowym DSQ II i płomieniowo-jonizacyjnym FID; kolumna kapilarna: Rtx-1ms (Restek) 60 m x 0,25 mm; grubość filmu 0,25 μm; temp. programowana 100-245°C, narost 4°C/min; temp. dozownika 280°C; ciśn. 100 kPa, podział strumienia 1:20; gaz nośny – hel; indeksy retencji (RI) i zawartości (%): FID; temp. detektora 300°C. Widma masowe (MS): DSQII; energia jonizacji 70 eV; temp. źródła jonów 200°C. Składniki olejków eterycznych identyfikowano na podstawie RI i MS dostępnych w bibliotece wzorów Instytutu Podstaw Chemii Żywności PŁ i bibliotece NIST.
Określanie właściwości przeciwbakteryjnych olejków eterycznych metodą rozcieńczeń w podłożu stałym
Do sporządzania roztworów wyjściowych olejków eterycznych użyto 96% alkoholu etylowego. W podłożu agarowym uzyskiwano stężenia od 0,5 do 3,0 μl/ml dla olejku tymiankowego i od 9,50 do 19,50 μl/ml dla olejku lawendowego. W podobny sposób, dla każdego wariantu stężeń, uzyskano podłoża kontrolne, zawierające tylko etanol w ilości odpowiadającej objętości wykorzystanej do rozpuszczenia olejku dla prób badanych.
Na zestalone agarowe podłoża hodowlane, zawierające odpowiednie stężenia badanych olejków, przenoszono inokulat testowanych szczepów bakteryjnych. Najmniejsze stężenie badanego olejku w podłożu hodowlanym, hamujące wzrost badanych szczepów bakteryjnych (ang. MIC – Minimal Inhibitory Concentration), określano po 24 godz. inkubacji płytek w temperaturze 37°C w warunkach tlenowych. Dla każdego wariantu stężeń olejków, a także w przypadku prób kontrolnych, stosowano trzykrotne powtórzenia. Stwierdzono, że w podłożach kontrolnych zawierających etanol, rozpuszczalnik ten nie wpływał na wzrost badanych szczepów P. aeruginosa.
Oznaczanie wrażliwości badanych szczepów P. aeruginosa na antybiotyki
Wrażliwość badanych szczepów P. aeruginosa na zalecane antybiotyki i chemioterapeutyki określano metodą dyfuzyjno-krążkową na płytkach Petriego ze stałym podłożem Mueller-Hinton. Używano krążków bibułowych zawierających antybiotyki w określonych stężeniach terapeutycznych. Po 16-18 godz. inkubacji w temperaturze 37°C w warunkach tlenowych, oceniano strefy zahamowania wzrostu szczepów P. aeruginosa wokół krążków z antybiotykami. Wrażliwość badanych szczepów bakterii na antybiotyki określano zgodnie z zaleceniami CLSI (15).
Wyniki
Skład chemiczny analizowanych olejków eterycznych
W olejku tymiankowym zidentyfikowano 40 składników, w tym jako główne związki: tymol (38,1%), karwakrol (2,3%), p-cymen (29,1%), terpinen (5,2%), linalol (3,7%) i kariofylen (3,1%). W olejku lawendowym wykryto 34 składniki, w których dominowały: linalol (34,1%), octan linalilu (33,3%) i octan lawandulilu (3,2%), a także (Z)-β-ocymen (3,2%), (E)-β-ocymen (2,7%) i β-kariofylen (2,7%). Analiza wykazała, że skład olejku lawendowego jest zgodny z wymogami Farmakopei Europejskiej 6 (16). W przypadku zaleceń Farmakopei Polskiej VIII (17) oznaczono dokładnie 2,5% 1,8-cyneolu, wobec wymaganej wartości mniejszej niż 2,5%. Natomiast w olejku tymiankowym zawartość p-cymenu była nieco wyższa od wymaganej (29,1% wobec 15-28%), a linalolu niższa (3,7% wobec 4-6,5%). Pozostałe składniki analizowanych olejków mieściły się w zalecanych zakresach.
Aktywność testowanych olejków wobec szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa
Stwierdzono, że olejek tymiankowy wykazywał silne działanie przeciwbakteryjne wobec szczepów klinicznych pałeczek ropy błękitnej. Uzyskane wartości MIC wahały się w granicach od 1,0 do 2,5 μl/ml. Liczba szczepów klinicznych wrażliwych na olejek tymiankowy w stężeniach: 1,5; 2,0 i 2,5 μl/ml, była zbliżona. Stężenie 1,5 i 2,0 μl/ml wpływało hamująco na wzrost szczepów wyizolowanych głównie z ran i odleżyn. Wartości MIC 2,0 i 2,5 μl/ml uzyskano dla pałeczek ropy błękitnej wyizolowanych z owrzodzeń. Uzyskane wyniki prezentuje rycina 1.
Ryc. 1. Wrażliwość testowanych szczepów P. aeruginosa na olejek tymiankowy wyrażona jako MIC.
Pochodzenie szczepów: A – ucho (2), plwocina (1); B – pachwina (1), palec stopy (1), odleżyna (3), rana (4); C – gardło (1), wydzielina oskrzelowa (1), odleżyna (3), rana (2), owrzodzenie (3); D – gardło (1), odbyt (2), wydzielina oskrzelowa (2), owrzodzenie (3).
Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że olejek lawendowy wykazywał również działanie hamujące wzrost szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa. Wartości MIC mieściły się w zakresie od 10,0 do 19,0 μl/ml. Najwięcej szczepów pochodzących z materiałów klinicznych (9 szczepów) było hamowanych przez olejek lawendowy w stężeniu 18,0 μl/ml. Były to głównie bakterie wyizolowane z odbytu, odleżyn i wydzieliny oskrzelowej. Wyższe wartości MIC – 18,5 i 19,0 μl/ml otrzymano dla szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa wyizolowanych z ran i owrzodzeń. Uzyskane wyniki przedstawia rycina 2.
Ryc. 2. Wrażliwość testowanych szczepów P. aeruginosa na olejek lawendowy wyrażona jako MIC.
Pochodzenie szczepów: A – gardło (2); B – ucho (1); C – palce stopy (1); D – ucho (1), pachwina (1); E – plwocina (1); F – odleżyna (2); G – odbyt (2), wydzielina oskrzelowa (2), odleżyna (4), rana (1); H – wydzielina oskrzelowa (1), rana (2), owrzodzenie (2); I – rana (3), owrzodzenie (4).
W przypadku szczepu wzorcowego Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 wartości MIC wynosiły odpowiednio 1,0 μl/ml dla olejku tymiankowego i 10,5 μl/ml dla olejku lawendowego.
Lekooporność badanych szczepów klinicznych z gatunku Pseudomonas aeruginosa
Szczepy kliniczne Pseudomonas aeruginosa były oporne w ponad 50% na antybiotyki β-laktamowe i chemioterapeutyki, w 30% na karbapenemy i w 20% na aminoglikozydy i monobaktamy. Jednocześnie szczepy te były w 40% wrażliwe na olejek tymiankowy zastosowany w stężeniu 1,5 μl/ml. Szczególnie oporne, na ponad 50% antybiotyków i chemioterapeutyków, okazały się szczepy wyizolowane z pachwiny (1), wydzieliny oskrzelowej (3), odleżyn (3), owrzodzeń (2) oraz rany (1). Wrażliwość badanych szczepów P. aeruginosa na zalecane antybiotyki i chemioterapeutyki prezentuje rycina 3.
Ryc. 3. Wrażliwość badanych szczepów klinicznych z gatunku Pseudomonas aeruginosa na antybiotyki i chemioterapeutyki.
Dyskusja
Celem oceny właściwości przeciwbakteryjnych olejków eterycznych wobec szczepów klinicznych bakterii z gatunku Pseudomonas aeruginosa nieprzypadkowo wybrano olejeki tymiankowy i lawendowy. T. vulgaris i L. angustifolia należą do rodziny Lamiaceae, której przedstawiciele, jak Mentha sp., Origanum sp., Salvia sp., Rosmarinus sp., Ocimum sp., Majorana sp., Hyssopus sp., Melissa sp. i Satureja sp. wykazują szczególnie cenne właściwości terapeutyczne.
Tymianek pospolity tworzy wiele chemotypów, z których najważniejsze to chemotyp tymolowy (65% tymolu, 5-10% karwakrolu) i karwakrolowy (85% karwakrolu, 1-5% tymolu) (18). Olejek tymiankowy (Thymi Aetheroleum) jest surowcem farmakopealnym (FP VIII). Stosowany do celów leczniczych powinien zawierać nie mniej niż 20%, i nie więcej niż 45% fenoli w przeliczeniu na sumę tymolu i karwakrolu (17). Zgodnie z wymogami Farmakopei Europejskiej 6 powinien on zawierać 30-65% tymolu i 1-4% karwakrolu (16).
Skład olejku lawendowego (Lavandulae Aetheroleum) pozyskanego Lavandula angustifolia Mill. (Lavandula officinalis Chaix), stosowanego w celach leczniczych, precyzuje dokładnie Farmakopea Europejska 6. Zawartość linalolu powinna mieścić się w granicach od 20 do 45%, octanu linalilu od 25 do 46% (16).
Analiza GC-FID-MS badanych olejków eterycznych wykazała, że olejek tymiankowy zawiera wymaganą zawartość związków fenolowych, tj. tymolu i karwakrolu, natomiast olejek lawendowy zawiera wymaganą zawartość linalolu i octanu linalilu.
W wyniku przeprowadzonych badań odnośnie właściwości przeciwbakteryjnych wyżej wymienionych olejków eterycznych stwierdzono, że olejek tymiankowy wykazuje aktywność wobec szczepów klinicznych Pseudomonas aeruginosa w zakresie stężeń od 1,5 do 2,5 μl/ml. Podobne wartości MIC uzyskano przy zastosowaniu metody dyfuzyjno-krążkowej dla olejków pozyskanych z Thymus persicus L. (tymol – 10%, karwakrol – 25%) i Thymus eriocalyx (Ronniger) Jalas (tymol – 66%) (19). Działanie olejku z Thymus spinulosus Ten., zawierającego dużo mniejszą zawartość aktywnych związków fenolowych (tymol) w porównaniu z olejkiem pozyskanym z Thymus vulgaris L., było znacznie słabsze wobec pałeczek ropy błękitnej. Zgodnie z danymi piśmiennictwa uzyskano w tym przypadku wartości MIC w granicach 4,5-9,0 μl/ml (20). Ze względu na zawartość tymolu i karwakrolu właściwości bakteriobójcze wykazuje również olejek pozyskany z innych gatunków tymianku, jak Thymus zygis L., T. serpyllum L., T. kotschyanus Boiss. i Hoh., T. persisus L., T. longicaulis C. Presl. (21, 22).
Olejek lawendowy był znacznie mniej aktywny wobec szczepów klinicznych P. aeruginosa; uzyskane wartości MIC mieściłyły się w granicach 10,00-19,00 μl/ml. Uzyskane w badaniach własnych wartości MIC znajdują potwierdzenie w dostępnym piśmiennictwie (23). Według danych piśmiennictwa właściwości przeciwbakteryjne i cytotoksyczne wykazuje również olejek pozyskany z gatunku Lavandula stoechas ssp. stoechas Skill Level. W olejku tym znajdują się w przeważającej ilości: pulegon – 40%, menton – 13% i mentol – 18%, odpowiedzialne za hamowanie wzrostu szczepów wzorcowych Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa (9).
Uzyskane wyniki pozwoliły także na stwierdzenie, że badane olejki eteryczne są aktywne wobec opornych na antybiotyki szczepów Pseudomonas aeruginosa. Dwa szczepy wyizolowane z wydzieliny oskrzelowej były oporne na 16 użytych antybiotyków, a trzeci był wrażliwy tylko na 6 z nich. Uzyskane wartości MIC dla tych szczepów w przypadku olejku tymiankowego wahały się w granicach od 2,0 do 2,5 μl/ml, a dla olejku lawendowego wynosiły od 18,0 do 18,5 μl/ml. Dużo niższe wartości MIC: 1,5 μl/ml dla olejku tymiankowego i 14,5 μl/ml dla olejku lawendowego, uzyskano w przypadku szczepu Pseudomonas aeruginosa wyizolowanego z pachwiny, który wykazywał oporność na 12 zastosowanych antybiotyków.
Wysoką aktywność przeciwbakteryjną olejków eterycznych, m.in. krwawnikowego, goździkowego, lawendowego, geraniowego oraz cytronelowego, wobec opornych na antybiotyki szczepów klinicznych należących do gatunku Pseudomonas aeruginosa, jak również synergizm działania olejków eterycznych w połączeniu z antybiotykami, wykazały również badania innych autorów (24-26).
Pomimo dostępności szczegółowych monografii i wielu doniesień o sukcesach terapeutycznych w aromaterapii, olejki eteryczne nie cieszą się jednak zainteresowaniem klinicystów. Jednocześnie coraz bardziej kurczą się możliwości terapeutyczne szerzących się, uporczywych zakażeń, nie tylko bakteryjnych, ale również wirusowych i grzybiczych. Ze względu na ogromny potencjał terapeutyczny olejków eterycznych, prowadzone są w wielu ośrodkach intensywne badania dotyczące mechanizmu działania i bezpieczeństwa stosowania olejków eterycznych i ich poszczególnych składników in vitro, a także testy in vivo na zwierzętach (27-29). Uzyskane wyniki zachęcają do dalszych prac nad przydatnością olejków eterycznych w zwalczaniu szczególnie niebezpiecznych, opornych na antybiotyki drobnoustrojów chorobotwórczych, odpowiedzialnych za choroby zakaźne, w tym również za zakażenia szpitalne.
Wnioski
1. Uzyskane wyniki dowiodły, że badany olejek tymiankowy w porównaniu do olejku lawendowego wykazuje znacznie silniejsze właściwości przeciwbakteryjne zarówno wobec szczepu wzorcowego Pseudomonas aeruginosa, jak i badanych szczepów klinicznych.
2. Obydwa olejki eteryczne były aktywne wobec wszystkich opornych na antybiotyki szczepów klinicznych z gatunku Pseudomonas aeruginosa.
3. Z uwagi na obserwowaną wzrastającą oporność wielu gatunków bakterii na antybiotyki, przeprowadzone badania wskazują na możliwość stosowania olejków tymiankowego i lawendowego w leczeniu zakażeń miejscowych powodowanych przez Pseudomonas aeruginosa, zwłaszcza przy stwierdzonej wielooporności tych szczepów na antybiotyki i chemioterapeutyki.
Piśmiennictwo
1. Lis A. Olejki tymiankowe. Aromaterapia 2003; (3-4):5-13. 2. Kalemba D, Kunicka A. Antibacterial and antifungal properties of essential oils. Curr Med Chem 2003; 10:813-29. 3. Da Costa AC, Cavalcanti dos Santos BH, Filho LS i wsp. Antibacterial activity of the essential oil of Lamiaceae L. against multiresistant strains isolated from nosocomial patients. Braz J Pharmacogn 2009; 19:236-41. 4. Mihajilov-Krestev T, Radnović D, Kitić D i wsp. Chemical composition and antimicrobial activity of Satureja hortensis L. essential oil. Centr Eur J Biol 2009; 4:411-6. 5. Łysakowska M, Denys A, Sienkiewicz M. The activity of thyme essential oil against Acinetobacter spp. Centr Eur J Biol 2011; 6 DOI: 10.2478/s11535-011-0008-x. 6. Góra J, Lis A. Olejek lawendowy (Lavandula officinalis). Aromaterapia 1995; (2):5-11. 7. Cavanagh HMA, Wilkinson JM. Lavender essential oil: review. Austr Infect Contr 2005; 10:35-37. 8. Fabio A, Cermelli C, Fabio G i wsp. Screening of the antibacterial effects of a variety of essential oils on microorganisms responsible for respiratory infections. Phytother Res 2007; 21:374-7. 9. Goren AC, Topcu G, Bilsel G i wsp. The chemical constituents and biological activity of essential oil of Lavandula stoechas ssp. stoechas. Z Naturforsch 2002; 15:797-800. 10. Żmudziński M, Gospodarek E, Gierlotka K. Mechanizmy oporności pałeczek Acinetobacter spp. na antybiotyki nie β-laktamowe. Post Mikrobiol 2007; 46:335-2. 11. Parkins MD, Pitout JD, Church DL i wsp. Treatment of infections caused by metallo-β-lactamase-producing Pseudomonas aeruginosa in the Calgary Health Region. Clin Microbiol Infect 2007; 13:199-202. 12. Friedman CR, Whitney CG. It’s time for a change in practice: reducing antibiotic use can alter antibiotic resistance. J Infect Dis 2008; 197:1082-3. 13. De AS, Kumar SH, Baveja SM. Prevalence of metallo-β-lactamase producing Pseudomonas aeruginosa and Acinetobacter species in intensive care areas in a tertiary care hospital. Indian J Crit Care Med 2010; 14:217-9. 14. Walsh TR, Toleman MA, Poirel L i wsp. Metallo-beta-lactamases: the quiet before the storm? Clin Microbiol Rev 2005; 18:306-25. 15. Clinical and Laboratory Standard Institute (CLSI). Performance standards for antimicrobial susceptibility testing: sixteenth informational supplement. 2009, CLSI document M100-S19. Clinical and Laboratory Standard Institute, Wayne 19087-1898. 16. European Pharmacopoeia. 6th Edition. Strasbourg: Council of Europe; 2008. 17. Farmakopea Polska VIII. 8 Edycja. Wyd. PTF, Warszawa 2008. 18. Price A, Price L. Aromatherapy for health professionals. 3rd Edition. Wyd. Churchill Livingstone, London 1999; 11-4. 19. Gholam-Reza T, Mohammad-Hadi M. Antibacterial activity and chemical constituents of essential oils of Thymus persicus 2007; 10:3923-6. 20. Rosooli I, Mirmostafa SA. Bacterial susceptibility to and chemical composition of essential oils from Thymus kotschyanus and Thymus persicus. J Agric Food Chem 2003; 51:2200-5. 21. Bousmaha-Marroki L, Atik-Bekkara F, Tomi F i wsp. Chemical composition and antibacterial activity of the essential oil of Thymus ciliatus (Desf.) Benth. ssp. eu-ciliatus Maire from Algeria. J Essent Oil Res 2007; 19:490-3. 22. De Feo V, Bruno M, Tahiri B i wsp. Chemical composition and antibacterial activity of essential oils from Thymus spinulosus Ten. (Lamiaceae). J Agric Food Chem 2003; 51:3849-53. 23. Prabuseenivasan S, Jayakumar M, Ignacimuthu S. In vitro antibacterial activity of some plant essential oils. BMC Complement Altern Med 2006; 6 DOI:10.1186/1472-6882-6-39. 24. Skocibusic M, Bezic N, Dunkic V i wsp. Antibacterial activity of Achillea clavennae essentials oil against respiratory tract pathogens. Fitoterapia 2004; 75:733-6. 25. Mahboobi M, Shahcheraghi F, Feizabad MM. Bactericidal effects of essential oils from clove, lavender and geranium on multi-drug resistant isolates of Pseudomonas aeruginosa. Iranian J Biotechnol 2006; 4:137-40. 26. Malik T, Sing P. Antimicrobial effects of essential oils against uropathogens with varying sensitivity to antibiotics. Asian J Biol Sci 2010; 3:92-8. 27. Schmitt S, Schaefer U, Sporer F i wsp. Comparative study on the in vitro human skin permeation of monoterpenes and phenylpropanoids applied in rose oil and in form of neat single compounds. Pharmazie 2010; 65:102-5. 28. Ohkawara S, Tanaka-Kagawa T, Furukawa Y i wsp. Activation of the human transient receptor potential vanilloid subtype 1 by essential oils. Biol Pharm Bull 2010; 33:1434-7. 29. Ben Salah M, Abderraba M, Tarhouni MR i wsp. Effects of ultraviolet radiation on the kinetics of in vitro percutaneous absorption of lavender oil. Int J Pharm 2009; 382:33-8.
otrzymano/received: 2012-02-20
zaakceptowano/accepted: 2012-03-20
Adres/address:
*dr n. med. Monika Sienkiewicz
Zakład Mikrobiologii Lekarskiej i Sanitarnej Wydział Wojskowo-Lekarski, Uniwersytet Medyczny w Łodzi
Plac Hallera 1, 90-647 Łódź
tel.: +48 (42) 639-31-98
e-mail: monika.sienkiewicz@umed.lodz.pl
