Chirurgiczne leczenie otyłości jest w chwili obecnej najskuteczniejszą metodą leczenia otyłości olbrzymiej (1). Liczba chorych wymagających tego typu leczenia systematycznie narasta, także w naszym kraju. Jak już wcześniej wspomniano otyłość olbrzymia prowadzi do rozwoju licznych patologii. Wśród najczęstszych należy wymienić: cukrzycę, nadciśnienie, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaburzenia oddechowe i wiele innych. W oczywisty sposób prowadzi to do zwiększonego ryzyka okołooperacyjnego w tej grupie chorych. Historia chirurgicznego leczenia otyłości liczy sobie ponad 50 lat. Na przestrzeni tych lat operacje bariatryczne były systematycznie udoskonalane. W chwili obecnej dysponujemy metodami o wysokiej skuteczności, jak i bezpieczeństwie dla leczonych chorych pod warunkiem, że leczenie jest prowadzone przez wieloprofilowy zespół, w którym kluczową rolę odgrywa wyszkolony w zakresie bariatrii chirurg. Chirurg bariatra, podobnie jak chirurdzy prowadzący leczenie w innych podspecjalnościach medycznych powinien prezentować udokumentowane doświadczenie w zakresie specyficznym dla danej dyscypliny. Biorąc pod uwagę wysoki stopień trudności technicznych wiążących się z przeprowadzeniem współczesnych operacji bariatrycznych należy podkreślić, że tzw. krzywa uczenia wiąże się z wykonaniem wielu operacji (2, 3). W szczególności dotyczy to zabiegów przeprowadzanych na drodze laparoskopowej oraz tzw. rewizyjnych (4, 5). Biorąc powyższe fakty pod uwagę Zarząd Sekcji Chirurgicznego Leczenia Otyłości Towarzystwa Chirurgów Polskich uważa, że operacje w celu leczenia otyłości olbrzymiej powinny być wykonywane przez w pełni wyszkolonego chirurga w zakresie chirurgii przewodu pokarmowego, dysponującego wiedzą teoretyczną w zakresie chirurgicznego leczenia otyłości, który ponadto wykonał samodzielnie co najmniej 50 operacji bariatrycznych. Samodzielne rozpoczęcie operacji bariatrycznych przez chirurga nie spełniającego powyższych wymagań wiąże się z koniecznością odbycia stosownego szkolenia w ośrodku bariatrycznym i wykonania co najmniej 10 operacji bariatrycznych tego samego typu pod nadzorem chirurga bariatry. Szkolenie powyższe powinno zostać potwierdzone pisemnym zaświadczeniem wydanym przez osobę prowadzącą szkolenie. Kolejne operacje powinny odbywać się pod ścisłym nadzorem Zarządu Sekcji Chirurgicznego Leczenia Otyłości Towarzystwa Chirurgów Polskich w formie pisemnych sprawozdań obejmujących: rodzaj wykonanej operacji, typ zastosowanej techniki oraz wczesne wyniki leczenia, a w szczególności rodzaj występujących powikłań. Sprawozdanie powinno także obejmować plan opieki pooperacyjnej. Sprawozdanie powinno dotyczyć każdej przeprowadzonej operacji i powinno być przekazane Zarządowi do 30 dni od wykonania operacji. Zarząd Sekcji powinien być także informowany w formie pisemnej o każdym powikłaniu odległym. Powyższe sprawozdania należy przekazywać do czasu wykonania ogólnej liczby 50 operacji bariatrycznych. Ponadto należy podkreślić, że uczestnictwo we wszelkiego typu konferencjach, warsztatach czy też kursach, w trakcie których uczestnik ma możliwość jedynie biernego uczestnictwa w operacji bądź przeprowadzenia operacji na zwierzętach, bądź symulatorach nie może być uznane za w pełni wartościowe i może mieć charakter jedynie poglądowy. Zarząd Sekcji Chirurgicznego Leczenia Otyłości Towarzystwa Chirurgów Polskich uważa, że wprowadzenie powyższych zasad w leczeniu chirurgicznym otyłości olbrzymiej jest niezbędne ze względu na bezpieczeństwo chorych, dla których operacja ma być zabiegiem ratującym życie i zdrowie, a nie narażającym chorego na przeprowadzenie eksperymentu przez lekarza nie posiadającego stosownego doświadczenia.