Szanowni Państwo!

50 lat Szpitala Bielańskiego to czas, który trudno ująć w słowa. Tak wiele zdarzyło się w medycynie, w naszym kraju, w naszym otoczeniu i w nas samych. A On, Nasz Szpital i jego historia trwa i ciągle pisze się na nowo.

Stoi na skraju Lasu Bielańskiego, gdzie wydawałoby się całkiem niedawno spędzali radośnie kanikułę Warszawiacy płynąc statkiem do Młocin, czy bawiąc na karuzeli na Bielanach co niedziela...

Monumentalny, piękny budynek lat pięćdziesiątych, który po brzegi wypełniają historie miliona hospitalizowanych pacjentów, dydaktyka i nowoczesna medycyna.

Zbudowany w kształcie litery H. Prawe ramię zajmuje SOR, Oddział Gastrologii, Klinika Nefrologii i IV Oddział Chorób Wewnętrznych, Klinika Chirurgii Naczyniowej, dwa Kliniczne Oddziały Neurochirurgii, Oddział Urologii, Chirurgii Dzieci i Kliniczny Oddział Kardiologii. Lewe ramię to królestwo: Kliniki Położnictwa i Ginekologii, Neonatologii z Patologią Noworodka, Oddziału Laryngologii, Kliniki Endokrynologii i I Oddziału Chorób Wewnętrznych, Kliniki Neurologii, Ortopedii i Traumatologii, Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej. Oba ramiona spinają: OIT, Blok Operacyjny, Zakład Rehabilitacji, Laboratorium, Rentgenodiagnostyka. Trochę z boku Przychodnia Specjalistyczna, Przyszpitalna i Administracja. Wszystko razem to 598 łóżek i 1700 pracowników, z czego ponad 1500 pracuje bezpośrednio z pacjentami.

Budowniczymi Szpitala Bielańskiego byli Prof. Walenty Hartwig – twórca nowoczesnego systemu kształcenia lekarzy i Dr Aleksander Pacho, jego późniejszy dyrektor. Po dziesięciu latach zmagań charakterystycznych dla epoki, 19 grudnia 1960 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Szpitala. I wtedy wszystko się zaczęło. W początkowym okresie Szpital przeżywał okres świetności. Jako jeden z nielicznych, co jest jego wielkim atutem, był projektowany jako szpital i w związku z tym wizytowany przez liczne delegacje rządowe, resortowe i grupy lekarzy z różnych kontynentów: Europy, Azji i obu Ameryk. Od grudnia 1999 roku Szpital Bielański z dumą nosi imię ks. Jerzego Popiełuszki. Historię Szpitala tworzą nie tylko mury, ale to co za nimi się dzieje i ludzie, przede wszystkim ludzie! Niektórzy, jak prof. Stefan Zgliczyński, prof. Anna Kasperlik-Załuska, prof. Bibiana Mossakowska są z nami do dziś. Inni zapisali się złotymi zgłoskami i odeszli na wieczny dyżur: prof. Walenty Hartwig, prof. Wiktor Gąsiorowski, prof. Wojciech Wiechno, prof. Jerzy Szulc, prof. Marian Krawczyński, prof. Maria Kobuszewska-Faryna. Nie sposób wymienić wszystkich. Jedno jest pewne – każdy – od tych największych po tych najmniejszych, bez których funkcjonowanie Szpitala byłoby niemożliwe, zostawili w Szpitalu Bielańskim jakiś ślad po sobie i położyli mocne podwaliny, na których wyrósł największy Szpital Samorządu Warszawskiego. Dzisiaj nowoczesny, w pełni zmodernizowany, dostosowany do wymogów europejskich, w dobrej kondycji finansowej.

Dziękując wszystkim, którzy na przestrzeni tych pięćdziesięciu lat przyczynili się do rozwoju Szpitala Bielańskiego pozostaję z nadzieją, że być może i mnie udało się razem z tak wspaniałymi ludźmi jakimi są Pracownicy Szpitala i Włodarze Stolicy doszlifować ten Bielański, medyczny diament.

Dorota Gałczyńska-Zych

Dyrektor Szpitala Bielańskiego